Przejazd przez Jotunheimen. Podczas naszej podróży po Parkach Narodowych w Norwegii w 2017 roku nie mogliśmy ominąć Parku Narodowego Jotunheimen. Jeszcze wczoraj byliśmy na szlaku Bessegen, dziś mamy w planie przejazd przez Sognefjellet drogą 55. Noc spędziliśmy na campingu Øyen Oddegil.  

Nocleg za 4 osoby w niewielkim domku campingowym kosztował nas 400 koron, co na warunki norweskie jest atrakcyjną ceną. Camping świetnie położony, niedaleko stąd do Lom. Czyste sanitariaty, ciepła woda ( w natryskach standardowo na żetony). Mnóstwo wolnego miejsca. Po śniadaniu ruszamy do Lom. Chcemy tam zobaczyć  XII wieczny drewniany kościół. Widać go już od drogi głównej.

Zjeżdżamy w prawo na parking i idziemy zobaczyć kościół z bliska.

Kościół jest piękny! Ciekawe wrażenie robią wystające z kalenicy głowy smoków. Idziemy na krótki spacer. Przechodzimy przez mostek nad modrą rzeką robimy zdjęcia również pobliskiemu campingowi.

Następnie ruszamy w drogę 55, która jako pierwsza uzyskała w Norwegii status Narodowego Szlaku Turystycznego.

Sognefjellsvegen otwarta w 1938 roku  jest prawdziwą dumą Norwegów. Ta najwyżej poprowadzona trasa w Skandynawii  stanowi jedną z „obowiązkowych” atrakcji dla turystów odwiedzających Norwegię. My wjeżdżamy na słynną norweską „55 kę” od północy. Po kilku kilometrach zatrzymujemy się na moment, by utrwalić urodę krajobrazu w tej okolicy.

Nieco dalej…

Następną przerwę robimy przy punkcie widokowym Vegaskjelet.

Co jakiś czas na trasie spotykamy Holendrów, którzy tłumnie zjeżdżają się na zlot dość zabawnymi pojazdami, które dodatkowo „ozdabiają” Mijaliśmy samochód z trumną na dachu, dziwną „sanitarkę” i wiele innych pojazdów na holenderskich tablicach.

Jednemu z tych pojazdów możemy się przyjrzeć z bliska na parkingu,potem jedziemy dalej. Droga pnie się stopniowo pod górę. Dojeżdżamy do miejsca, gdzie po lewej stronie tuż nad drogą znajduje się piękny wodospad, po drugiej zaś  fantastyczny widok na dolinę.

Jedziemy dalej, cały czas pod górę. Mijamy zabudowania schroniska i po kilku zakrętach wjeżdżamy na najwyższą część drogi.

Krajobraz w wyżej położonej części drogi 55 się zmienia, najpierw obserwujemy, że droga „paruje”, potem wyraźnie robi się chłodniej , zaczyna pada śnieg i śnieg z deszczem. Na przełęczy Fantesein 1434 m.n.p.m. krajobraz jest już zimowy (mimo lipca). Przy zalegającym przy drodze śniegu  robimy sobie zdjęcia. Na jeziorkach obserwujemy śnieg i lód.

Odcinek drogi , którą jedziemy jest w remoncie i czynny jest jeden pas, na drugim pracują drogowcy,  ale nie czekamy długo i ruszamy zaraz dalej.

Po dojechaniu do parkingu przy wzgórzu Oskarhaugen robimy sobie przerwę. Przestało chwilowo padać, więc idziemy najpierw na górę, by zrobić zdjęcia, potem mamy czas na posiłek. Widok z góry jest niesamowity!

Artur pozuje przy obelisku upamiętniającym wizytę w tym miejscu króla Oskara II w 1862 roku.

Świetnie widać stąd dwie drogi. Jedna biegnąca w dół do Lustrafjorden to dalsza część 55. My zainteresowaliśmy się drogą, która biegnie w górę. Postanowiliśmy, że dalej pojedziemy tą drogą, gdyż będzie nam bliżej do dalszego etapu naszej podróży.

Na razie zjeżdżamy pokonując zakręty i podziwiając widoki.

Przy schronisku Turtagrø zjeżdżamy w drogę Tindevegen, którą dojeżdżamy do Øvre Årdal, potem jeszcze zaglądamy do do Utladalen  i dojeżdżamy do Wodospadu Hjellefossen.

W ten sposób kończymy naszą wizytę w Jotunheimen. Jak zwykle żałujemy, że nie mieliśmy więcej czasu aby zajrzeć zajrzeć do wszystkich godnych uwagi miejsc i – jak zwykle- pozwalam sobie żywić nadzieję, że do Norwegii i Jotunheimen – powrócę :)